Regulacja hormonalna łaknienia

Abstract

Wprowadzenie i cel pracy:

Neurohormonalna regulacja łaknienia odgrywa kluczową rolę w utrzymywaniu homeostazy energetycznej organizmu. Celem prezentowanej pracy jest przedstawienie wybranych regulatorów łaknienia. Należą do nich między innymi: wydzielane przez adipocyty – leptyna, rezystyna i wisfatyna, hormony przewodu pokarmowego, takie jak pobudzająca apetyt grelina i hamujące spożycie pokarmu cholecystokinina, peptyd glukagonopodobny-1, oksyntomodulina, peptyd PYY3–36, a także neuropeptydy zwiększające łaknienie, takie jak oreksyna A i B.

Skrócony opis stanu wiedzy:

Łaknienie oraz sytość to dwa podstawowe odczucia odpowiedzialne za przeciwstawne zachowania żywieniowe. Za koordynację zachowań w zakresie przyjmowania pokarmu bądź hamowania dalszego spożycia odpowiedzialny jest ośrodkowy układ nerwowy (OUN), a dokładnie podwzgórze, w którym zlokalizowane są ośrodki głodu oraz sytości. W tej części ośrodkowego układu nerwowego odbywa się integracja neuronalnych i humoralnych sygnałów regulujących łaknienie. Zmiany w wydzielaniu omawianych hormonów mogą wpływać na nieprawidłowe zachowania żywieniowe i przyczyniać się do zaburzeń w stanie odżywienia.

Podsumowanie::

W artykule przedstawiono aktualny stan wiedzy z zakresu neurohormonalnej regulacji przyjmowania pokarmu. Poznanie fizjologicznych mechanizmów odpowiedzialnych za utrzymywanie homeostazy energetycznej organizmu daje możliwość lepszego zrozumienia patofizjologii otyłości, a wykorzystanie znajomości licznych interakcji pomiędzy nerwowymi i hormonalnymi szlakami regulującymi łaknienie może w przyszłości posłużyć skutecznemu leczeniu tego schorzenia.

Alternate abstract:

Introduction and objective of the study:

Neurohormonal regulation of appetite is crucial to maintain the energy homeostasis. The aim of this study is to present selected regulators of appetite. This group comprises leptin, resistin and visfatin that are secreted by adipose tissue and also hormones of the alimentary tract, such as appetite-stimulating ghrelin and appetite-decreasing cholecystokinin, glucagon like peptide-1, oxyntomodulin, peptide PYY3–36. The appetite-increasing neuropeptides, such as orexin A and B also participate in this process.

Brief description of the state of knowledge:

Appetite and satiety are the two opposing sensations which are responsible for feeding behaviour. Food intake is controlled by the central nervous system (CNS), especially by the hypothalamus, in which two regions which significantly influence eating behaviour are identified. There are ‘hunger’ and ‘satiety centres’. The integration of signals, such as neural signals from the brain and humoral signals from the alimentary tract, occurs mainly in this part of the CNS. Changes in the secretion of these hormones may influence abnormal feeding behaviour and lead to disturbances in nutritional status.

Summary:

In this article, the current knowledge regarding the neurohormonal regulation of food intake is presented. Understanding the physiological mechanisms responsible for the control and maintaining of the organism’s energy homeostasis may be the key to understanding the pathophysiology of obesity. Practical use of the knowledge about interactions between the nervous and hormonal appetite-regulating pathways may have implications for the development of effective therapeutic strategies for human obesity