Content area
Full Text
Dryll E., Cierpka A. (201 1), Psychologia narracyjna. Tozsamosc, dialogowosc, pogranicza. Warszawa: Wydawnictwo Eneteia
Omawiana ksiazka stanowi zbiór dwudziestu trzech tekstów naukowych. Zostala opublikowana przez Wydawnictwo Eneteia jako trzecia od ubieglego roku ksiajzka ? zakresu psychologii narracyjnej. Wczesniejsze: Psychologia malych i wielkich narracji i Badania narracyjne wpsychologii pod redakcja^Marii Stras-Romanowskiej, Bogny Bartosz i Magdaleny Zurko, chociaz fonnalnie nie stanowia^ jednej serii, to maja^ zblizona^ zawartosc tresciowa^ sklad recenzentów, a takze oprawç graficzna^. Wszystkie ? nich stanowia^ zbiór badán i rozwazan pokazujapych obecny stan wiedzy mieszczapej sic w paradygmacie narracyjnym. Nazwiska redaktorów oraz recenzenta naukowego1 nalezajce do czolowych polskich psychologów zajmujajcych sic tytulowa^ dziedzina^ majajcych juz na swoim koncie redakcjç dobrze ocenianych tomów2, pozwalaja^ spodziewac sic publikacji na wysokim poziomie merytorycznym.
Czego, patrzajc na tytul, mozna spodziewac sic po zawartosci niniejszej ksiazki? Czym jest tytulowa psychologia narracyjna? Jak stwierdzaja^redaktorki w rozdziale wstçpnym, prekursorski okres dyskusji nad zalozeniami podstawowymi mozna uznac za zamkniçty. Prawdopodobnie dlatego nie znajdziemy we wstçpie nakreslenia granic paradygmatu, nie ma równiez rozdzialów udowadniajapych jej status, które do niedawna pojawiary sic na poczajku niemal kazdej ksiajzki dotycza^cej tej tematyki. Jak wiadomo (i co ponieka^d potwierdza niniejsza publikacja), fimdamentalne pytania o tozsamosc, w tym przypadku - psychologii narracyjnej, warto sobie zadawac wciaz na nowo. Wazne wydaje sic pytanie nie tylko o to, czym jest, ale takze o to, czym nie jest psychologia narracyjna. Podstawowe dia tego podejscia jest zalozenie, ze osoba ujmuje swoje doswiadczenie w formie opowiadania, a celem badan jest przede wszystkim odkrywanie jej sposobu rozumienia swiata. W tym zakresie wiçc nie miescifyby sic raczej analizy literaturoznawcze czy rozwazania nad tekstem narracji, których zamiarem jest poznanie nie tyle procesów psychicznych lub wyjasnienie zachowania, ile struktury czy sposobu uzycia jçzyka.
Nasunajc moze sic tez pytanie, czy psychologia narracyjna jest taka^ subdyscypli113. teoretyczn^ jak psychologia osobowosci czy pamiçci albo jak psychologia kliniczna? ? pewnoscia^ koncepcje mówiajce o narracyjnej strukturze wiedzy czlowieka odnosza^ sic do szerokiego Spektrum zagadnien teoretycznych i znajduja^zastosowanie w róznorodnych obszarach praktycznych. Dlatego wydaje sic, ze psychologic narracyjna^ nalezaloby traktowac raczej jako paradygmat obecny w rozmaitych dziedzinach psychologii.
Zatem jakie problemy porusza ksiazka? W jakim stopniu tresc odzwierciedla tak rozumiany tytul? Podtytul Tozsamosc, dialogowosc, pogranicza nie wskazuje na jakajs wybrana^ kategoriç zagadnien pozostaja^cych w polu zainteresowan autorów, a wrçcz sugeruje szeroka^ tematykç i...