POSTMODERNİZM VE TÜRK BÜROKRATİK ELİTLERİ: DEĞİŞİMİN EPİSTEMOLOJİSİ ÜZERİNE BİR NOT

Abstract

Bu makalenin amacı, postmodernizmin bilim felsefesi alanındaki tartışmalarının Türk bürokratik elitlerinin değişimi üzerine nasıl bir etki yapabileceğinin sorgulanmasıdır. Türk bürokratik elitleri, örgüt anlamında bürokrasiyle sınırlandırılamayacak kadar geniş bir alanda kendini sorumlu hisseden bir anlayışın temsilcisi olmuştur. Kamu yönetiminin demokratik yollardan seçilerek iş başına gelmiş unsurları üzerindeki etkileri ise tartışılamayacak kadar belirgindir. Bürokratik elitlerin bu konumlarını Türk modernleşme sürecinde elde ettiklerini söylemek mümkündür. Tanzimat’tan Cumhuriyet’e pozitivizmle birlikte tarih, din ve gelenekten gittikçe bağımsızlaşan Aydınlanma aklı olarak tarif edebileceğimiz akıl kavrayışı Türk bürokratik elitlerinin seçilmişler karşısındaki kuvvetli konumunu inşa ve koruma vazifesi görmüştür. Postmodernizm tartışmaları ile birlikte bu epistemolojik dayanak sorgulanmış ve eleştirilmiştir. Postmodernizmin yeni bir paradigma olarak yerleşik hale gelmesi, bürokratik elitlerin modernleşme süreci içerisinde Türk kamu yönetiminde elde ettikleri etkin konumu sorgulanır ve eleştirilir bir konuma getirmektedir. Bu da sürekli olarak kendini aynı zihniyet üzerine üreten Türk bürokratik elitlerinin değişmesi konusunda onları büyük bir değişim baskısına almaktadır.

Alternate abstract:

The aim of this paper is to question how the discussions can be introduced by
postmodernism in the field of science philosophy affect the change in Turkish
bureaucratic elites. Turkish bureaucratic elites have been the representatives of an
understanding in responsibility that can not be limited to bureaucracy in terms of
institutionalization. The effects of public administration on the components/ones
who are elected via democratic ways are thus definite by no question. It can be
denoted that bureaucratic elites achieved this position during the Turkish
modernization process. The idea that can be defined as Enlightenment rationality
which has become indenpendent from history, religion and tradition through
pozitivism starting from Tanzimat/Reforms coming to the Republican Period has
function as construction and conservation of the strong position of the Turkish
Bureaucratic Elites against the elected ones. This epistemological proof has been
questioned and criticised thanks to the discussions brought by postmodernism. The
adjustment of postmodernism as a new paradigm has made the effective position of
bureaucratic elites in the Turkish Public Administration that they achieved in the
modernization process to be questionable and criticisable. This has put high
pressure on the bureacratic elites who continously recreate themselves based on the
same rationality to change.